Muzyka zycia

"Muzyka zycia", ksiazka Joanny Rawik nie jest klasyczna autobiografia- takiego rodzaju ksiazke autorka ma juz za soba. W tej nowej tez znajdziemy znaczace akcenty autobiograficzne wplecione w tekst, ale Rawik szlo o cos wiecej. Podjela bowiem probe przywolania czasu minionego, tzw. peerelowskiego, waznych z tego okresu zdarzen z zycia artystycznego, kulturalnego, znaczacych postaci polskiej sceny teatralnej i estradowej, polskiego filmu. Zas w tle mamy polityke, ksztaltujaca i warunkujaca zycie zwyklych ludzi- juz to codzienne i juz to od swieta. Autorka wie, ze podjela sie rzeczy trudnej. Nielatwo bowiem dzis podjac sie proby zebrania tego wszystkiego, co znakomitego wowczas dokonalo sie w kulturze polskiej, w roznych tej kultury dziedzinach zycia, jakie wazne wydarzenia odnotowaly annaly polskie i obce, jak istotne byly zjawiska w amatorskim ruchu artystycznym i kulturze tej niewysokiej, ogarniajace swymym zasiegiem szerokie rzesze ludzi w duzych i malych osrodkach miejskich, ale takze na wsi. Nie jest prosta sprawa skonfrontowac tych spraw i rzeczy, poniewaz zyjemy w diametralnie roznych warunkach spoleczno-ekonomicznych. Rawik z tej proby wychodzi z powodzeniem, poniewaz udaje sie jej zachowac w tej pisarskiej robocie rzecz wazna- obiektywizm. Innym walorem tej ksiazki jest erudycja, swietny jezyk- pamietajmy, ze autorka ma za soba nie tylko pare udanych ksiazek (jedna z nich, swietna, pt. "Edith Piaf- ptak smutnego stulecia" ukazala sie nakladem Studia EMKA), ale cala mase tekstow publicystycznych i felietonow pomieszczanych w wielu periodykach. Ze ma znakomity sluch tak muzyczny, jak i pisarski. No i wielka kariere piesniarska. Byla laureatka wielu waznych przegladow i festiwali krajowych i zagranicznych. Jako jedna z niewielu artystek miala zaszczyt wystapic z recitalem w slynnej paryskiej Olimpii. A trzeba wiedziec, ze Olimpia, w latach 70. i 80., kiedy jej szefem artystycznym byl legendarny Bruno Coquatrix, byla dla piesniarzy i piosenkarzy swoista mekka. Z Polakow wystapili poza nia tylko Ewa Demarczyk i Czeslaw Niemen. Zas erudycje Rawik zawdziecza bieglej znajomosci paru jezykow, dzieki czemu mogla obcowac, czyni to do dzis, z wielka swiatowa literatura. Slowem to znakomita ksiazka, bedzie cennym uzupelnieniem zasobow polskiej literatury. Ksiazka z tych, ktorych nie wolno nie przeczytac.