Kroniki skrzatow Czesc 2 Szagawarra

Drugi tom przygod bohaterow z czarodziejskiej krainy opowiada o tym, ze milosc, przyjazn i otwartosc na drugiego oraz poswiecenie potrafia stopic lod nawet najtwardszego serca. W obliczu bezwarunkowej milosci beda sie dziac rzeczy dziwne i wielkie. W okolicy pojawia sie nowa bohaterka - sympatyczna, nieco zapominalska i zakrecona skrzatka Szagawarra, ktorej dzialania doprowadza do zadziwiajacych splotow wydarzen. Inna, pelna dostojenstwa niczym prawdziwa czarownica, skrzatka Parzawka, bedzie towarzyszyla Marbelli przy magicznym rytuale. Autorka nie rezygnuje z tajemniczosci. W miejsce zagadek z pierwszego tomu, ktore tutaj sie rozwiazuja, pojawiaja sie nowe, a czytelnik caly czas w napieciu oczekuje, co wydarzy sie dalej. Tutaj nikt nie przychodzi. - Gigulka przetarla powieki. - Jednak ona nadchodzi. Pewnie nie do mnie. Przejdzie i pojdzie sobie dalej. Ta niewielka postac to skrzat kobieta. Szagawarra? - opamietala sie. - Niemozliwe... Byla tak zdumiona jej widokiem, ze zapomniala o strachu. Poprawila wlosy, wygladzila sukienke i fartuszek. Staruszka nadal szla lekkim zwiewnym krokiem i byla juz bardzo blisko. Gigulka odskoczyla, niewiele brakowalo, a nadchodzaca wpadlaby na nia. Dziewczyna zakaszlala wiec i zawolala. - Dzien dobry!!! - Czego tak wrzeszczysz?! To zem starucha, nie znaczy, ze jestem glucha! - darla sie tak, ze slyszal ja caly las. - Do czego ci ten drag?! - Spojrzala podejrzliwie, przewidujac, ze to do pogonienia przybysza, czyli jej. - To... tylko kij... - jakala sie dziewczyna. - Do podgarniania zaru - zmyslila na poczekaniu. Gutek podniosl patyk, zeby za jego pomoca przyciagnac lodyge. Wyciagnal lapke w jej strone. Z krzewu wydobylo sie zlowrogie warczenie. Owocowe miesiste zielone wargi uniosly sie. Chlopiec juz mial dosiegnac upragnionej zdobyczy. Ponownie rozleglo sie glosne rzenie konia i szuranie witek miotly. Wicianka juz szykowala sie do odparcia ataku. Krzyk Marbelli przecial cisze. - Nie! Zostaw! Nie dotykaj jej! Na wszelkie ostrzezenia bylo jednak za pozno. Roslina rzucila sie w strone lapki. Nastapilo glosne klapniecie. Gutek tuz przed swoim nosem zobaczyl wielkie, ostre zeby osadzone w zielonej paszczy. Roslinna morda zakleszczyla sie. Poczul uderzenie. Akcja toczyla sie tak szybko, ze Gutek ledwie zdazyl pomyslec, co sie dzieje.