Inwazja na Sycylie i kapitulacja Wloch

Polozenie geograficzne Sycylii od wiekow predysponowalo ja do odgrywania kluczowej roli w swiecie srodziemnomorskim. W starozytnosci Grecy rywalizowali o nia z Kartagina i miedzy soba, az wreszcie ich spor rozstrzygnelo pojawienie sie nowego gracza w postaci Rzymu, dla ktorego wyspa odegrala ogromna role w ekspansji, szczegolnie w kierunku Afryki Polnocnej, ale takze dla wyzywienia Italii i swobody zeglugi po ich mare nostrum. Ponad dwadziescia wiekow pozniej znaczenie tej polozonej centralnie na Morzu Srodziemnym wyspy nie zmienilo sie zbytnio. Dodanie trzeciego wymiaru sprawilo jedynie, ze Sycylia stala sie "niezatapialnym lotniskowcem" w rywalizacji panstw Osi oraz Sprzymierzonych na tym akwenie, co z roznym skutkiem wykorzystywaly te pierwsze. Niemniej ten stan rzeczy wzmacnial jedynie fakt, ze mimo kontroli Suezu i Gibraltaru Brytyjczycy, a pozniej Alianci, mieli na Morzu Srodziemnym zwiazane rece. Niniejsza ksiazka opowiada o tym, jakimi meandrami musialy isc plany Aliantow Zachodnich, by wreszcie zdecydowano sie na atak na te wyspe, choc dla wielu ladowanie tam moze sie dzisiaj wydawac logiczne, zwlaszcza jesli rozpatrywac to jako bezposrednie nastepstwo zwyciestwa w Afryce Polnocnej i wykonanie posuniecia dokladnie odwrotnego, jak swego czasu Rzymianie, tj. przeprawienia sie na Sycylie z Tunezji. Niemniej inwazja na te wyspe miala wielu powaznych konkurentow, z ktorych najwiekszym bylo dazenie administracji Roosevelta, usilnie naciskajacej na ladowanie w Europie polnocno-zachodniej juz w 1943 roku, a to