Cien eunucha

Sluzbowa kolacja z kolezanka z redakcji "Czasopisma", Júlia, miala byc dla blyskotliwego dziennikarza z redakcji muzycznej szansa na oderwanie sie od czarnych mysli po pogrzebie przyjaciela, a tymczasem wszystko - potrawy, obsluga, towarzystwo, a przede wszystkim niefortunnie wybrany lokal, sprzysiegly sie, by ten nostalgiczny wieczor stal sie dla bohatera prawdziwym koszmarem. Miquel Gensana to wielki nieudacznik. Z zadna kobieta mu nie wyszlo (ostatnia byla skrzypaczka), dzieci nie splodzil - na nim konczy sie rod - chcial byc artysta, ale nie starczylo talentu. Nie zapobiegl bankructwu firmy i stracil dom rodzinny, w ktorym teraz jest modna restauracja. Do tej wlasnie restauracji zaprosila go kolezanka na wieczor wspomnieniowy. Jak swiety Piotr trzykrotnie sie zaparl, ze to byl kiedys jego dom, ale wspomnienia nasuwaly sie same. Miquel staje przed trybunalem pamieci, by wystawic rachunek dwustuletniej rodzinnej historii i rozliczyc powojenna Hiszpanie, a przy okazji samego siebie, z doznanych krzywd, popelnionych bledow i niespelnionej milosci. A do tego wieksza niz w innych powiesciach Cabré obecnosc muzyki pozwala wyciszyc traume z czasow partyzantki miejskiej i przebolec utrate wielkiego domu, ktorego pomieszczen nie potrafia zliczyc nawet sami mieszkancy. Jaume Cabré urodzil sie w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje sie go za najwybitniejszego pisarza katalonskiego. Jest autorem wielu powiesci, zbiorow opowiadan, esejow literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Nalezy do Instytutu Studiow Katalonskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelnikow i krytykow, byly wielokrotnie nagradzane, filmowane i tlumaczone. Ukazaly sie w ponad 25 krajach. Nakladem Wydawnictwa Marginesy ukazaly sie jego powiesci: Wyznaje (2013), Glosy Pamano (2014) i Jasnie pan (2015).