Biyoetik Çevre Politikalari

Ulusal hükümetlerin, karar mekanizmalarina ve/veya siyasa olusturma süreçlerine halkin dogrudan katilimlarini saglamalari anlaminda küresel bir mutabakat saglanmis olsa da, yapilan arastirmalar, bu konuya iliskin uygulamalarin ülkeden ülkeye degisiklikler gösterdigini ortaya koymaktadir. Ülkemizde dâhil, demokratik temayüllerin zafiyet gösterdigi birçok ülkede, Çevre Politikalarinin gerek hazirlik ve gerekse de uygulama süreçlerinde analitik ve sistemik yöntemler bir arada ele alinmadigi için çevre sorunlarinin çözümüne yönelik olarak alinan çogu karar, mahkeme sürecine intikal ederek çözümsüzlüge dönüsmektedir. Insanlarin, insan onuruna layik bir çevrede yasama haklari anayasamiz ile güvence altina alinmis olsa da, Çevre politikalarinin salt ekonomik parametrelere dayandirilarak olusturulmasi bu hakkin teslimiyeti anlaminda çeliskili bir durum yaratmaktadir. Zira insanoglu ile çevre arasindaki iliski çok daha derin ve karmasik bir yapidadir. Bu nedenle, insanlar ile dogal çevreleri arasindaki ahlaki iliskilerin sistemli olarak incelenmesini öngören biyoetik yaklasim görmezden gelinerek etkin ve uygulanabilir çevre politikalarinin olusturulmasinin mümkün olmadigi söylenebilir.