Contos a caron da lareira

Na nosa aldea, Arcos de Valdeorras, como en tantos centos delas do noso pais, a cocina da casa converteuse desde a antiguidade no centro de reunion dos vecinos e vecinas mais proximos, cara ao anoitecer, cando os labores do campo remataban ata o dia seguinte. A caron do lume da fogueira, onde se preparaba a cea adoitaban falar dos aconteceres diarios do lugar ata ben entrada a noite. Entre grolos de vio e cuncas de caf con chicoria, xurdan as historias mis recentes e as lendas... a meirande parte delas adornadas de misterio, de pantasmas, de lobishomes, de aparicins, da Santa Compaa, ou das lembranzas da fratricida loita acabada de rematar pero viva nas lembranzas. Os rapaces e rapazas escoitabamos unhas veces con atencin, outras con temor. Ben sabiamos que despois nos custara prender no sono... anda as ficaron gravadas na nosa memoria. Un da, al polos catorce ou quince anos, decidn ilas contando nas follas dalgns cadernos. Levou varios anos a tarefa, xa que non lle dedicaba o tempo suficiente, e ficaron entre durmidas e espertas agardando que algn da as sacase do esquecemento. Como a todo, chegoulle a hora, coa soa intencin de revivir aqueles recordos cos meus vecios e vecias e con quen desexen coller estas follas entre as mans.